Z Książką przez życie

Zabrzmi to dziwnie i nieprawdopodobnie, ale dopiero w tym roku dzięki pandemii i nauczaniu zdalnemu pierwszy raz w życiu przeczytałam książkę Pisarskiego "O psie który jeździł koleją". Mój syn miał to teraz jako lekturę szkolną i żeby było mi łatwiej z nim pracować postanowiłam przeczytać.  Lektura zajęła mi bardzo mało czasu, a byłoby jeszcze mniej gdyby nie trzy przerwy na płacz....  Takiego wyciskacza łez książkiwego jak to nie potrafię sobie przypomnieć. Losy psa Lampo pewnie większości są znane i wiem, że wiele osób kocha tę historię i kompletnie się nie dziwię.  Opowieść oparta na faktach, opowiedziana prostym i przystępnym nawet dla dzieci językiem prowokuje do przemyśleń o przyjaźni i poświęceniu.  Nie będę opowiadać całej fabuły, bo jest dość znana i na tyle krótka, że lepiej wyciągnąć ją z półki w biblioteczce niż czytać streszczenie.  Osobiście jestem zachwycona całą tą historią i mam żal do samej siebie, że musiał nastać czas pandemi bym to przeczytała.  Gorąco za

Witam,  Nie będę się w tym poście skupiać na jednym konkretnym tytule, tylko nad ogółem twórczości wspaniałej Agathy Christie.  Posiadam w domu kompletną serię jej kryminałów i jednym słowem - KOCHAM!!! Pierwszy raz coś z twórczości królowej kryminału czytałam w szkole średniej.  Później miałam kilka lat przerwy, a od jakiś dwóch lat wróciłam do jej powieści.  Każdy pewnie wie, że w książkach Christie mamy zazwyczaj jednego z dwóch głównych bohaterów.  Jednym z nich i chyba lepiej znanym jest mały, belgijski, emerytowany detektyw Hercules Poirot, a drugim drobniutka, angielska w 200% starsza dama panna Marple. Hercules prowadzi swoje śledztwa w oparciu o logikę i szare komórki, a Jane w oparciu o doświadczenie i skojarzenia. Osobiście zdecydowanie wolę te z kryminałów królowej gdzie bohaterem jest Hercules.  Trudno wyjaśnić dlaczego, chyba po prostu logiczny styl jest mi bliższy niż praca na skojarzeniach. Darzę Poirota sumpatią nie tylko za jego logikę, ale również za jego humor, peda

Witam,  Lata temu pisałam bloga, takiego zwykłego jak pamiętnik, później próbowałam pisać opowiadania fanowskie, ale i z tego wyrosłam.  Teraz gdy mam już swoje lata, rodzinę i pracę chcę spróbować swoich sił w blogu tematycznym.  Po zastanowieniu wyszło mi że tylko o książkach chciałabym pisać, bo tylko one sprawiaja że mogę się zrelaksować a równocześnie sprawić bym w jakiś sposób poczuła się mądrzejsza o kolejne doświadczenia, wiedzę zawartą w niejednej publikacji i o kolejne profile psychologiczne bohaterów.  Książki dają mi możliwość odskoczni od codzienności.  Dlatego pragnę dzielić się swoimi wrażeniami przynajmniej z niektórych z nich i mam nadzieję, że może jakoś zachęcę do czytania bo czytanie to droga do spełnienia marzeń.